Proceso exposición Branco e Negro

Para a exposición " Branco e Negro "  fixemos unha instalación de caixas de luz xogando con serigrafías e imaxes radiográficas. 

Primeiros pasos: elección das radiografías

Cada alumno do grupo de serigrafía 2 elexiu unha imaxe radiográfica do corpo humano e a partir de ahí traballou atopando metáforas visuais e construíndo a súa caixa sen perder o fío común de conexión entre todos os traballos. Hai serigrafías sobre acetatos, sobre cristal, sobre a propia radiografía tratando de amosar a imaxe velada , atopando similitudes entre o proceso serigráfico no cuarto escuro mediante o revelado de pantaias e o proceso de radioloxía médica que nos revela o que acontece no interior do corpo humano.

Branco e Negro

Luz e escuridade

Son e silencio

...

Primeiros pasos : escoller as radiografías e facer as caixas de luz.

Moitísimas grazas a Xaime de Construcción Artesanal de Zanfona que nos axudou a facer as  caixas e sempre tivo as portas do seu obradoiro abertas.

Serviunos de inspiración o texto de Aníbal J. Morillo, MD. O corpo humano revelado: anatomía arte e radioloxía, o podes ler completo se clicas aquí. O autor é radiólogo institucional, Coordinador Académico do programa de posgrao en radioloxía do Departamento de Imaxes Diagnósticas do Hospital Universitario da Fundación Santa Fe de Bogotá. 

Algúns fragmentos do texto que nos inspiraron foron: 

En novembro de 1895, un físico chamado Wilhelm Conrad Röntgencambiou a historia da medicina. Na escuridade do seu laboratorio, na Universidade de Wurzburgo,Alemania, Röntgen levou a cabo algúns experimentos cun tubo de raios catódicos,cuando foi testemuña dun fenómeno sorprendente. Detectou unha sombra do seu propia mano, pero non era unha sombra común, senón unha moi particular, na que puido discernir algunhas das partes que son invisibles a simple vista, como os ósos. O descubrimiento resultou sendo un momento de pánico, pois podía significar que se estaba toleando. É así como invitou á súa esposa, Anna Bertha, ao seu laboratorio, e lle pediu que puxese a súa man sobre unha placa fotográfica, á vez que a irradiou con esta extraña emanación, á que bautizou raios X , pola súa natureza descoñecida. Desta manera,obtuvo a primeira radiografía feita a unha persoa, demostración que lle , pois significaba que non estaba a alucinar.Non obstante, para Anna Bertha, a visión dos seus propios ósos pareceulle como unha premonición da súa morte.(http://ajmorillo.blogspot.com/2006/01/haiku-radiolgicoperspectivas.html)

Nacera a  fotografía Röntgen. Nesa época, ver non era «ben visto». O corpo humano non estaba concebido como algo digno de ver. Mesmo para os médicos, o exame médico podía incluír a palpación, pero era impensable usar o sentido da vista para a análise semiolóxica. O corpo sempre debía manterse cuberto. Así, non é difícil comprender o impacto que tivo para algúns sectores o feito de que se poidese ver o interior do corpo humano, como o testemuñan algunhas declaracións na prensa:

« ...A consecuencia do descubrimento parece ser que se poden ver os osos das persoas. Non fai falla discutir sobre a repulsiva indecencia deste feito ...Quizais o mellor sería que as nacións civilizadas unisen esforzos para queimar todos os traballos sobre os raios Röntgen, que executaran aos descubridores, recollesen todo e enviáseno ao fondo do océano.Que os peixes contemplen os seus propios ósos, nós non...»

Para 1900, a radioloxía establecérase como un método de diagnóstico médico. Paralelamente, encontráronse tamén algúns usos non médicos para os raios X, cos cales se podían estudar obxectos diversos. Por exemplo, a análise de especímenes arqueolóxicos ou o estudo de instrumentos musicais. A radiografía usouse para analizar obras de arte. Grazas a que os óleos e outras pinturas teñen algúns pigmentos metálicos, é posible descubrir, con raios X, os trazos sobre os que se debuxou unha obra. Así, os raios X poden revelar os procesos creativos polos que pasa o artista para chegar á súa obra final.

Dous disciplinas tan diferentes como a arte e a radioloxía converxen en varios exemplos do modernismo, como o demostrou Robert Rauschenberg co seu Booster, de 1967.En1985, Andy Warhol debuxou un cráneo, nunha obra que recorda a transparencia dos raios X: Philip's Skull (CAT Scan). O recurso da transparencia dos ósos para simular radiografías tamén é usado por artistas como Ted Meyer (Structural Abnormalities, 1992) e Sheila Pinkel (Instinct Extinct?, ca. 1970). Na arte actual tamén hai alusións directas á radioloxía, como na homenaxe de David Teplica a Miguel Anxo Buonarroti (Birth of Man with Homage to Michelangelo, 1987).

As imaxes diagnósticas poden ser manipuladas para mostralas como obras de arte. Ao engadir  cor e manipular as súas formas, a información médica adquire certo matiz artístico, como o mostra William Ewing no seu libro Inside Information. Imaging the Human Body (1996)

(...)

Dixen algunha vez que os radiólogos somos voyeuristas de oficio. Vemos a través de e máis  alá, e o noso principal obxecto de estudo é o corpo, cuxo interior somos capaces de ver con diferentes técnicas. É así como se nos revela o corpo humano, nunha confluencia de anatomía, arte e radioloxía.

    

 Aníbal J. Morillo, MD. O corpo humano revelado: anatomía arte e radioloxía